Γυναικολογικό

Το Τεστ Παπ είναι μια εξέταση απλή, ανώδυνη και με μεγάλη διαγνωστική αξία. Συστήνεται να γίνεται σε σεξουαλικά ενεργές γυναίκες. Η συχνότητα του τεστ Παπ καθορίζεται από τον θεράποντα γυναικολόγο σας ανάλογα με τα ευρήματα του προηγούμενου τεστ. Με το Τεστ Παπανικολάου μπορούν να διαγνωστούν μικροβιακές και μυκητιασικές λοιμώξεις (τραχηλίτιδα, κολπίτιδα). 

Μπορεί ακόμη να εντοπιστεί η παρουσία του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV), κάποιοι τύποι του οποίου έχουν συνδεθεί με την εμφάνιση καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Το Τεστ Παπανικολάου ανιχνεύει τις προκαρκινικές αλλοιώσεις που δύνανται να εξελιχθούν σε καρκίνο. 

Η λήψη του κυτταρολογικού υλικού από τον κόλπο γίνεται με μια ξύλινη σπάτουλα ή ένα βουρτσάκι με τη βοήθεια του κολποδιαστολέα. Η διαδικασία συνήθως είναι ανώδυνη.

Το τεστ Παπ μπορεί να γίνεται οποιαδήποτε μέρα του κύκλου εκτός από τις μέρες της εμμήνου ρύσεως. Πρέπει να γίνει αποχή από τις σεξουαλικές επαφές τουλάχιστον 2 ημέρες και να μην γίνονται κολπικές πλύσεις και χρήση κολπικών αλοιφών. 

Το THIN PREP είναι μια εξελιγμένη μέθοδος της επεξεργασίας του Τεστ Παπ, κατά την οποία το υλικό αντί να στρωθεί σε πλακάκι, μεταφέρεται σε ένα φιαλίδιο με συντηρητικό υγρό. Αυτή η διαδικασία εξασφαλίζει συλλογή όλου του υλικού χωρίς καμία απώλεια και διευκολύνει τη διαδικασία καθαρισμού και επεξεργασίας των κυττάρων οδηγώντας έτσι σε ακριβέστερο αποτέλεσμα και αυξημένο ποσοστό ανίχνευσης δυσπλασίας / προκαρκινωματικής κατάστασης σε σχέση με το συνηθισμένο Τεστ Παπ. 

Ο HPV είναι ο ιός ανθρωπίνων θηλωμάτων και μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής, ενώ μπορεί να εκδηλωθεί ασυμπτωματικά και στα δύο φύλα ή με τη μορφή των κονδυλωμάτων. Υπάρχουν παραπάνω από 200 είδη του ιού, ενώ κάποια είδη έχουν συνδεθεί με δυσπλασίες και προκαρκινωματώδεις αλλοιώσεις του τραχήλου της μήτρας. 

Είναι πολύ σημαντικό να γίνεται ο γονιδιακός έλεγχος, HPV DNA τεστ, για ανίχνευση του τύπου του ιού στο εξεταζόμενο δείγμα, κάτι το οποίο θα βοηθήσει τον γυναικολόγο σας να

ευαισθητοποιηθεί άμεσα για αυξημένο κίνδυνο κακοήθειας. Υψηλότερου κινδύνου θεωρούνται τύποι HPV-16 (50% των περιπτώσεων του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας) και HPV-18 (άλλα 20%) αν και υπάρχουν αρκετοί άλλοι ογκογόνοι τύποι.

Ως εκ τούτου είναι ένα τεστ που μας πληροφορεί εάν υπάρχουν ογκογόνοι HPV στα κύτταρα του τραχήλου της μήτρας σας, σε τέτοια ποσότητα (ιικό φορτίο) που να σημαίνει ότι δημιουργούν λοίμωξη. Το HPV τεστ χρησιμοποιείται για την πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

Έχει αποδειχθεί ότι η καρκινογένεση στον τράχηλο της μήτρας αρχίζει συνήθως μετά από επιμένουσα ή υποτροπιάζουσα λοίμωξη από ογκογόνους HPV. Αυτή τη λοίμωξη ανιχνεύει το HPV τεστ. 

Η κολποσκόπηση είναι μία ειδική, ανώδυνη, εξέταση του τραχήλου της μήτρας η οποία γίνεται σε περίπτωση που το τεστ Παπανικολάου (πλακάκι ή κυτταρολογία υγρής φάσης Τhin prep) δείχνει αλλοιώσεις ή όταν ο μοριακός έλεγχος (DNA ή mRNA) HPV τεστ ανίχνευσης του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων δείχνει στελέχη HPV υψηλού κινδύνου, καθώς και για την

παρακολούθηση γυναικών που γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα μετά την εφαρμογή θεραπειών (Laser – Loop – Κρυοπηξία).

Η κολποσκόπηση γίνεται όπως κάθε απλή γυναικολογική εξέταση με τη χρήση μεγεθυντικού φακού που παρέχει το κολποσκόπιο, το οποίο δεν αγγίζει τη γυναίκα. Η εξέταση διαρκεί 5-10 λεπτά και είναι ανώδυνη και αναίμακτη. Τοποθετείται ο κολποδιαστολέας στον κόλπο και αποκαλύπτεται ο τράχηλος της μήτρας. 

Στη συνέχεια, βαμβάκι εμποτισμένο σε ειδικό υγρό, (αραιό διάλυμα οξεικού οξέος), εφαρμόζεται επάνω στον τράχηλο και το υγρό αφήνεται να απορροφηθεί για 30 δευτερόλεπτα. Αυτό θα βοηθήσει στον εντοπισμό παθολογικών περιοχών του τραχήλου με τυχόν ανώμαλα κύτταρα του επιθηλίου, οι οποίες χρωματίζονται «λευκάζουσες».

Οι περισσότερες γυναίκες δεν το βρίσκουν επώδυνο. Ακολουθεί διάλυμα ιωδίου – Lugol, όπου

οι φυσιολογικές περιοχές του τραχήλου της μήτρας απεικονίζονται ως σκουρόχρωμες. Εάν χρειαστεί να ληφθεί βιοψία (punch biopsy) τότε αυτή διενεργείται συνήθως με τοπικό σπρέι αναισθησίας και το συχνότερο αίσθημα μετά από αυτή τη διαδικασία είναι ένα αίσθημα «κράμπας» που μιμείται την περίοδο.

Μπορεί μετά τη βιοψία να τοποθετηθεί ένα αιμοστατικό διάλυμα το οποίο έχει καφέ – κίτρινο χρώμα (Monsel). Μετά από λήψη βιοψίας συνιστάται η αποφυγή των επαφών και η χρήση ταμπόν ή ενδοκολπικών κρεμών για 48 ώρες μετά τη διαδικασία. Η κολποσκόπηση μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε φάση του κύκλου εκτός και αν υπάρχει έντονη κολπική αιμορραγία, οπότε συνήθως πρέπει να αναβληθεί. Πρέπει να αποφεύγεται η χρήση κολπικών κρεμών πριν την κολποσκόπηση. Η κολποσκόπηση είναι ασφαλής εξέταση στη διάρκεια της κύησης. 

Με την απλή καλλιέργεια μπορούμε να ανιχνεύσουμε την ύπαρξη παθογόνων μικροοργανισμών στον κόλπο (αερόβιων και αναερόβιων) που μπορεί να ευθύνονται για κολπίτιδα και τραχηλίτιδα, όπως μύκητες, τριχομονάδες και Gardnerella vaginallis. 

Με την πλήρη καλλιέργεια μπορούμε να ανιχνεύσουμε την ύπαρξη παθογόνων μικροοργανισμών στον κόλπο (αερόβιων και αναερόβιων) που μπορεί να ευθύνονται για κολπίτιδα και τραχηλίτιδα, όπως μύκητες, τριχομονάδες και Gardnerella vaginallis, αλλά και για σεξουαλικάμεταδιδόμενες μικροβιακές λοιμώξεις, με ύπαρξη μικροβίων όπως χλαμύδια, μυκόπλασμα και ουρεόπλασμα.

Τα Χλαμύδια, το Ουρεόπλασμα και το Μυκόπλασμα είναι βακτήρια τα οποία ανήκουν στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Προκαλούν σημαντική νοσηρότητα σε άντρες και γυναίκες, και προσβάλουν κυρίως άτομα νεότερης ηλικίας με έντονη σεξουαλική ζωή και συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων. 

Χλαμύδια: Η λοίμωξη προκαλείται από το βακτήριο Chlamydia trachomatis, και είναι το πιο συχνό αφροδίσιο νόσημα. Τα χλαμύδια μεταδίδονται με τη σεξουαλική πράξη κάθε μορφής (κολπική, πρωκτική, στοματική), και με χρήση μολυσμένων ερωτικών βοηθημάτων με κολπικά εκκρίματα ή μολυσμένο σπέρμα.

Ουρεόπλασμα και το Μυκόπλασμα: Είναι μικροοργανισμοί που αποικίζουν την ουρογεννητική περιοχή μεγάλου ποσοστού ανδρών και γυναικών που είναι σεξουαλικά ενεργοί. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το ουρεόπλασμα και το μυκόπλασμα συμβιώνουν ομαλά με τον οργανισμό χωρίς να προκαλούν προβλήματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ακόμη και αν γίνει εργαστηριακή επιβεβαίωση της ύπαρξης λοίμωξης από Ουρεόπλασμα και Μυκόπλασμα, δεν χρειάζεται να χορηγείται αντιβιοτική θεραπεία εκτός αν υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις όπως π.χ. η αδυναμία σύλληψης για το ζευγάρι, ανδρική και γυναικεία υπογονιμότητα, ή καθέξιν αποβολές. 

Στον άνδρα, η λοίμωξη από ουρεόπλασμα και μυκόπλασμα προκαλεί διαταραχές της ποιότητας του σπέρματος, κυρίως μείωση της κινητικότητας και αύξηση των ανώμαλων μορφών των σπερματοζωαρίων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως σε ευαίσθητους οργανισμούς γυναικών, το ουρεόπλασμα μπορεί να προκαλέσει φλεγμονές των έσω γεννητικών οργάνων όπως τραχηλίτιδα και σαλπιγγίτιδα. 

Κολπικός υπέρηχος είναι το υπερηχογράφημα που εκτελείται μέσω μιας κεφαλής υπέρηχων που τοποθετείται στον κόλπο. Χρησιμοποιείται για να δει ο γιατρός σας τα αναπαραγωγικά όργανα, συμπεριλαμβανομένων της μήτρας, των ωοθηκών και του τραχήλου. Η κεφαλή των υπερήχων καλύπτεται από ένα προφυλακτικό και τοποθετείται τζελ. Ο υπέρηχος λειτουργεί στέλνοντας ηχητικά κύματα, όπου ένας υπολογιστής λαμβάνει αυτά τα κύματα και τα χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει μια εικόνα. 

Ο γιατρός μπορεί να δει αμέσως την εικόνα στο μηχάνημα των υπερήχων και εσείς με τη σειρά σας σε μια τηλεόραση. Ο κολπικός υπέρηχος μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ειδικά στο 1ο τρίμηνο αυτής, όπου η απόσταση του εμβρύου από κάτω (κόλπος) είναι η ιδανική για την απεικόνιση των στοιχείων αυτού κατά την αρχόμενη ανάπτυξή του. Πιο συγκεκριμένα μέχρι το τέλος της 11ης ή 12ης εβδομάδας ο κολπικός υπέρηχος υπερέχει σαφώς του κοιλιακού. 

Η εξέταση είναι συνήθως ανώδυνη, αν και ορισμένες γυναίκες μπορεί να αισθανθούν ήπια δυσφορία από την πίεση της κεφαλής του υπερήχου στα τοιχώματα του κόλπου και του τραχήλου, ιδιαίτερα αν υπάρχει φλεγμονή στην περιοχή. Η συνεργασία της ασθενούς είναι απαραίτητη για τη διενέργεια της εξέτασης. Μόνο ένα μικρό τμήμα της κεφαλής του υπερήχου τοποθετείται στον κόλπο. 

Με τον εσωτερικό κολπικό υπέρηχο ελέγχεται η μήτρα αρχικά για το μέγεθός της αν είναι φυσιολογικό, το οποίο όμως διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα. Γίνεται διάγνωση για τυχόν ύπαρξη ινομυωμάτων (καλοήθεις όγκοι) ή /και πολύποδων. Στις ωοθήκες γίνεται έλεγχος για τα ωοθυλάκια (χώρος όπου βρίσκονται τα ωάρια) και γίνεται διάγνωση επίσης και για ύπαρξη κύστεων.